ปกรณัม : ลินเนจ 2 บทที่ 7พันธมิตรใหม่

ด้วยเหตุที่มนุษย์ไม่อาจเรียนรู้เวทย์มนต์ได้นั้น เวโอร่า ต้องตัดสินใจ
ทำอะไรบางอย่างเพื่อให้มนุษย์เรียนรู้เวทย์มนต์ได้

ในที่สุดมนุษย์ ก็สามารถเรียนรู้เวทย์มนต์อันซับซ้อนได้ โดยแลกกับ ชีวิตของ เวโอล่า

         ในตอนนี้เอง ที่ศักกายภาพ ที่ถูกซ้อนเร้นของมนุษย์ ปรากฏขึ้น
พวกเขาสามารถ ซึมซับ และ เรียนรู้เวทย์มนต์ ได้รวดเร็วกว่าที่เหล่าเอลฟ์ คาดการณ์
ไว้มาก แม้ร่างกายของมนุษย์จะไม่แข็งแกร่งอย่างออค แต่ เนืองจากพวกเขาถูกใช้
แรงงาน  ทำงานหนักอยู่ตลอดเวลา และ พวกเขายัง ต่อสู้กันเองภายในเผ่าเสมอ
ทำให้  สองมือของเขากวัดแกว่งอาวุธต่างๆได้อย่างชำนาญ และด้วยจำนวนที่มหาศาล
ตอนนี้ มนุษย์ได้กลายเป็นกองทัพที่น่าเกรงกลัวที่สุดในเวลาอันสั้น

        ด้วยกำลัง พันธมิตรของเอลฟ์ และ มนุษย์ พวกเขาค่อยๆชิงชัยจากออค
มา ทีละน้อย และเมื่อความได้เปรียบกลับมาเป็นของพันธมิตร ฝ่าย ดรอฟเองจึงเอนเอียง
หันมาสร้างยุทโธปกณ์ต่างๆ ให้แก่พวกมนุษย์

        ด้วย เกราะที่แข็งแกร่ง และอาวุธ ที่คมกล้า จากฝีมือดรอฟ และ เวทย์มนต์จาก
เอลฟ์ ในช่วงท้ายของสงคราม มนุษย์ สามารถโค่น กองทัพ ออคได้ โดยไม่จำเป็นต้อง
ยืมมือของเอลฟ์ เลยแม้แต่น้อย ในชัยชนะครั้งนี้ พวกเอลฟ์ต่างเริ่มวิตกกังวล ถึง
ความแข็งแกร่ง ของมนุษย์ ฝ่าย มนุษย์เองก็ยังคงศึกษาเวทย์มนต์ชั้นสูงอยู่เรื่อยๆ
จนมาถึง สงครามครั้งสุดท้าย พวกออค ถอยร่นไปอยู่ที่เหนื่อสุดของอาณาจักรเอลเมอร์
ดาร์คเอลฟ์เองก็ไปจนสุดแผ่นดินทางทิศตะวันตกของอาเมอร์ ทุกอย่างจบลงด้วยชัยชนะ
ของพันธมิตร เอลฟ์ และมนุษย์ ออค  ถูกบังคับให้เซ็นสัญญา
สันติภาพแห่งความอับยศ  ผู้นำแต่ละเผ่าค่อยๆทยอยจากไป จนเหลือ ผู้นำของออค
เป็นคนสุดท้าย

      "เจ้าเอลฟ์โง่เง่า  ชัยชนะครั้งนี้ไม่ได้เป็นของเจ้า แต่เป็นของมนุษย์โสโครกพวกนั้น
ต่างหาก และหลังจากนี้ คิดหรือ ว่าจะควบคุมเจ้าอสูรกายพวกนี้ได้"

โอเวอร์ลอด  ผู้ำนำของออค ได้ทิ้งทายคำพูดก่อนจากไป