Aren Kingdom : บทที่ 3 "สงครามชิงป้อมปั้นเขตผี"

สงครามชิงป้อมปั้นเขตผี....

ที่นั้น...ความรู้สึกมากมายยังคงวนเวียนอยู่ในนั้น…                      

ทั้งรู้สึกความยิ่งใหญ่…ภาพประทับใจ…และความรู้สึกที่แสนเศร้า…  

   

             กลับมาต่อเรื่องของแคลนหลังจากจบเรื่อง"ค่ายต่อต้าน"ได้ไม่นานพันธมิตรเก่าของเรา

สลีปปิ้ง ก็เตะเราออกมาคลุกฝุ่น    อา...สามไม่เคยเล่าถึงพันมิตรเก่าๆเลย เป็นพันธมิตรก่อนหน้า

จะทำ Exodus เรามีพันธมิตรเก่าเป็นสลีปปิ้งแคลน(ง่วง)  แต่เขาไม่ได้บอกสาเหตุอะไร

         อเรน เป็นแคลนที่ไม่ค่อยมีดวงด้านพันธมิตรเท่าไหร่ แต่เราก็ยังพยายามร่วมรวบพรรคพวก

ฝึกการดวลปาร์ตี้ ซ้อมเพื่อเอาค่ายต่อต้าน(ยังประมูลค่ายไม่ได้)ในระหว่างนี้เราก็ได้เพื่อนที่ดีอย่าง
 AngelCry(บอล) จากแคลนดังในอดีตนักธนูเอลฟ์ที่เป็นเอลฟ์ ทั้งกายและจิตใจ (ขนาดทำเควสยัง

ต้องตีออคทำพันธมิตรกับแพะเพราะแพะนับถือน้ำเหมือนเผ่าเอลฟ์  ตรงข้ามกับออค)   หลังจากที่

พ่ายแพ้ให้แก่สงคราม ทั้งหมดทั้งมวลพวกเรากลับสู่สภาวะ ไม่มีอะไรเลยอีกครั้งหนึ่งกิจกรรมต่างๆ

ก็เริ่มหดหาย   ผู้คนลาจากไปตามแม้แต่   มูซาชิเบงเคที่พี่สองนับถือก็สาบสูญ  แต่ฟ้าหลังฝนของ

เราสามไม่แน่ใจเท่าไหร่หรอกเหมือนกันว่าจะสวยสดงดงามเช่นคนอื่นไหม?   ไม่นานนักเราก็ได้รับ

ข่าวดีจากพี่ไทแคลน  เซงเกล ย้อนอดีตไปสักนิดในระหว่างที่เราทำแคลนและออกไปล่าเรดดีออน 

พี่ไทก็ทำแคลนและออกไปล่าเรดดีออนเหมือนกันเป็นแคลนลูกพี่ลูกน้องกันเลียก็ว่าได้ ข่าวดีครั้งนี้

ไม่เราจะทำพันธมิตร  แต่จะยุบร่วมแคลนกัน  ทั้งพี่ไท  แจง  และใครอีกหลายคนก็หลั่งไหลเข้ามา 

พวกเราเกาะกลุ่มทำปาร์ตี้ที่แข็งแกร่ง  เพื่อก้าวสู่คลาสสามอย่าง  เต็มกำลัง  ไม่ว่าจะเป็นการฝ่าฟัน 

เควสที่บ่อน้ำพุร้อน   การทำเควสที่  วาคาซิเนโรช  แม้จะเหนื่อยที่ต้อง   มาจับปูใส่กระด้ง แต่ทว่า

ปูทุกตัวก็ไม่ยี่หระ  ยังคงร่าเริงกันอยู่ดีไม่นานเพื่อนๆคลาสสามของเรากำเนิดขึ้นมาในแคลนทีละคน   

ช่วงนี้เป็นช่วงที่สามกลับมาอยู่แคลนเต็มตัว...    หลังจากที่เหยียบเรือสองแคม มานาน ไม่มีที่ไหน

อบอุ่นเท่าพี่น้อง และไม่มีจุดยืนที่ไหนดีกว่าจุดยืนของเราเองหรอก       เราค่อยๆจับมือเพื่อนๆก้าว

ผ่านกำแพงพวกนั้นมาอย่างช้าๆ   แต่มั่นคง แคลนของเราจากที่เล่นมือกันมาตลอดก็ เปลี่ยนไปเป็น 

ระบบออโตเมติก   ซะเกือบหมดเช่นกันแต่สามเข้าใจนะ เวลาของทุกคนก็ มีความสำคัญ ว่ากันเรื่อง

”โรบอท” แล้วขอยาวหน่อยนะคะ(แหะๆ)โปรแกรมออโต้บอทความจริงแล้วถูกสร้างและพัฒนาโดย

ผู้ทำมีจุดประสงค์ เพื่อให้คนที่สูงอายุหรือคนที่มี สุขถาพร่างกายหรือข้อจำกัดทางร่างกายด้านต่างๆ 

ให้ใช้เพื่อตามเลเวลของกลุ่มเพื่อนๆทันไม่ถูกทิ้งห่าง เพื่อให้พวกเขามีความสุข  เหมือนคนธรรมดา 

(เคยอ่านเจอจากเวปไหนนี้แหละจำไม่ได้)  แม้ตอนหลังจะมีการลุกล่าม นำไปใช้กันอย่างเกิด

       ประโยชน์ต่อการหาแอร์ไทม์ อย่างสูงสุดก็ตามโดยส่วนตัว สามก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะคนเรา

มีภาระหน้าที่ต่างๆมากมาย    ให้มาจมอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้   แต่พอบอกว่าเล่นมือปุปใครหลายๆคนจะ

ทำหน้าเอ๋อๆ   แล้วถามกลับมาคล้ายๆว่า  ทำไปทำไม  ทำเพื่ออะไร ทำไมต้องเล่นนานขนาดไหน 

หมดเวลาในชีวิตไปมากเท่าไหร่ ไม่กลัวหลังเสีย  นิ้วล็อกเหรอ เอาจริงๆสามจัดเป็นคนที่ขี้เกียจเก็บ

เลเวลมากๆด้วยซ้ำ  มานั่งทิ้งไว้เฉยๆก็บ่อยไป   วันออกรอบจริงๆมีน้อย (แต่เอาทีให้คุ้มแหะๆ)  ทุก

อาชีพมีที่ไป    ทุกเลเวลมีทางออก  ถ้าเราหาที่ๆเหมาะสมกับตัวเองเจอ สำหรับอาชีพพระของสาม 

หากินกับ "อันเดธ" มาตลอดและจะยังทำต่อไปเรื่อยๆ   เวลาเห็นอันเดธ เลเวลสูงๆ Hp แยะๆโดนที

เดียวตายต่อหน้ามันสะใจอย่างบอกไม่ถูก(แผลบ)ทำบ่อยๆจนเสพติดเป็น อาจิญ เลิกที่ถ้ำ กระบอก

ก็ไม่หาย แต่ให้ไปตีมอนทีละตัวแบบนักรบ ขอบายคะ ขนาดเป็นโรบอทก็ไม่ได้บอทง่ายๆต้องหาที่ๆ 

เหมาะจริงๆดีจริงๆถึงจะไปปล่อยใช่ม้า คนที่ประสบความล้มเหลวในการบอทก็มีถ่มไป โดยร่วมสาม

ยังให้ ความเคารพกับคนในแคลนเรานะ   ถึงพวกเราจะบอทแต่ก็ไม่เคยลืมเวลาต้องเล่นมือ หรือไป

ล่าเรดใหญ่ๆ ผิดกับหลายคนที่บอท จนลืมเล่นมือกันไปหมดแล้ว กลับมาเรื่องแคลนต่อกันดีกว่า   

        ในระหว่างที่เรายังเร่ร่อน แต่ก็มีผู้คนหลั่งไหลเข้ามาเรื่อยๆระหว่างนี้แพทใหม่ อินเตอร์ลูทก็มา

พร้อมกับป้อม... ใช้แล้วละ เราเริ่มการตาม ล่าป้อมกันแล้ว วันแรกประเดิมกับป้อมรังผึ้งตีป้อมตอนนั้น

นรกแตกจริงๆ เรดวิซาร์ดกับไม้เท้า โคตรอาคาน่า ที่เอะอะๆระเบิดเกลียวหมู่และก็แน่นิ่งกันยกแคลน 

ประโจมไนท์ ที่สะกิดนิดเดียวก็วิ่งกลับไปฮิลทีเดียวเต็มหลอด   พวกเราพยายามนั่งขว้างไม่ให้ Npc 

กลับไปฮิล แต่ก็ไม่สำเร็จตอนหลังพี่สองลากไปทั่วจนหมดเวลา  โหดมันส์ ฮา มากกับการตีป้อมครั้ง

แรก ป้อมช่วงนั้นถ้ายึดได้แล้วก็ครองยาวๆถ้าไม่โดนชิงคืน พวกเราร่วมตัวกันไปตีป้อมที่ ทรมานที่สุด 

"ป้อมปั้นเขตผี"     

   
       ในเวลากลางคืนในเกมส์ถ้าใครไปลงทะเบียนจะเจอกับฝูง วิญญาณมากมายที่ประตูผีแม้เลเวล 

 80  ก็ดับง่ายๆถ้ามาตอนกลางคืน การลงทะเบียนเป็นไปอย่างยากลำบาก และต้องขอแรงจากแคลน

ใหญ่อื่นๆมาชวยตีแต่เราก็ทำให้เรามีป้อมปั้นเขตผีเป็นฐานอย่างยาวนานความมั่นคง   มั่งคั่งเลเวลคน

เก่าก็เริ่มสูง

 



       "แต่ผลึกแก้วแห่งความทรงจำดีๆของเรา...ก็ต้องมีรอยร้าวเกิดขึ้น"  

      เมื่อพี่สองยิงวอร์ไปหาแคลนเซงเกล (แบบเล่นๆ)และตั้งใจจะยกเลิกในตอนนั้น แต่คนในแคลน 

เซงเกลหลายๆคนไม่พอใจมากเพราะเข้าใจว่าจะเอาค่าเลืองชื่อจากการ Pvp แคลนคู่ฝั่งตรงข้ามและ

     แล้วไม่นานนักปัญหาก็ลุกล่ามเป็นแผลในใจลูกแคลนเก่าของเซงเกลขอถอนตัวไปจนเกือบหมด

เหลือเพียงแจง และพี่ไท เท่านั้นหลังจากปัญหานี้ยังมีการทะเลาะกันขั้นแตกหัก ของคนในแคลนอีก

ครั้งจากเรื่องราวที่ก็เกิดขึ้น ทำให้คนบางส่วนหายไปที่เซิฟ กัซติน ทั้งชั่วคราว  และถาวรในระหว่างที่

ภายในอ่อนแอ วันหนึ่ง สี่เห็นคนใน แคลนชาลอต(ตุ้งแหน่ง)ตายอยู่ที่วาคาซิเนโรจด้วยความใจดีของ

เค้า จึงทำการชุบให้ โดยไม่เอะใจแม้แต่น้อยว่าพวกเขามาทำอะไรกันที่นี้ แต่ไม่นานเราก็รู้ตำตอบเรา

ถูกตีป้อม (ทั้งๆที่ป้อมว่างอื่นก็ยังมี) จากแคลนชาลอตและยังพาพันธมิตร Ej เอ็กครูซิฟเจ๊กเกิลมาอีก

ด้วย แน่นอนเราแพ้ยับคะ ชาลอตสำหรับแคลนเราเขาคือคู่อาฆาตจากสงครามค่ายต่อต้านและการกระ

ทำครั้งนี้เป็นการย้ำแค้น ที่เจ็บแสบที่สุดและโปรดอย่าแปลกใจที่เวลาไปไหนมาไหนเมื่อเห็นธงนี้ 

อาการของ  สอง  สาม   สี่   จั้ม  และอีกหลายๆคนจะแปลกไป

    
        "ไม่ต้องตกใจคะ แค่สะกิดแผลเก่า!" 

        เราไม่มีป้อมไปอีกนานโขเลยทีเดียว ได้แต่เก็บอาการเอาไว้ แต่ฟ้าก็เป็นใจ เมื่อเราติดต่อแคลน

ใหญ่ขอให้ช่วยตีป้อมได้บ้าง    ในที่สุดป้อมปั้นเขตผีก็ตกเป็นของเราอีกครั้ง  แต่ก็ไม่มีความถาวรอยู่ดี 

คราวนี้แคลน POG  และ ฮีโร่ต่างๆตามมาตีป้อมของเราอีกแล้ว (คงพอรู้นะว่าเพราะแคลนอะไร) ครั้งนี้

เป็นสงครามใหญ่ที่เป็นวีรกรรมของเรา ที่สามารถกันป้อมได้ด้วยคนแค่ 3คนจากแคลน POG ตำนานกัน

ป้อมปั้นเขตผี ประกอบไปด้วย แจง สาม และ ต้อม   ด้วยการเปิดประตูป้อมและการฮิลนักธนูด้วย เรส

เทอร์ไลพ์ ระหว่างที่เข้าไปในป้อมอื่น ทำให้เรากันป้อมนี้ได้ สามสี่วันแม้เป็นเวลาไม่มาก แต่ก็พูดได้ว่า

เต็มที่แล้วกับคนแค่  3 คน หลังจากจบ สงครามครั้งนี้เราก็แทบไม่ได้กลับไปที่ป้อมปั้นเขตผีอีกเลยไม่

นานเกินรอ   NPC ป้อมทั้งหมดถูกปรับให้อ่อนแอลง   ทำให้เราไปตระเวนตีป้อมตามที่ต่างๆได้เองบ้าง  

และแล้วเราก็มาเจอบุคคลสำคัญ Draggon หรือพี่พี ที่ป้อมซากรถไฟ  หลังจากนั้นเราก็เร่รอนเปลี่ยน

ป้อมเรื่อยๆเรารับ  พี่สาว พี่โจ้ จักร เข้าแคลน จากคำแนะนำของลุงบิคไม่นานเราก็กลับมาฟื้นตัวอีกครั้ง